Xrom orqanizm üçün zəruri olan, insulin hormonunun işləməsinə kömək edən və karbohidrat, zülal və yağ mübadiləsinə təsir göstərən bir mineraldır. Xrom çatışmazlığı geri dönən insulin müqaviməti və diabetlə nəticələnə bilər.
Bununla belə, xrom çatışmazlığının simptomları olduqca nadirdir və adətən uzun müddət süni qidalanma (parenteral) qəbul edən xəstələrdə müşahidə olunur.
İnsan orqanizminə lazım olan, qidalarda olan və orqanizm tərəfindən istifadə edilən bioloji aktiv xrom üçvalent formadadır və ilk dəfə pivə mayasında aşkar edilmişdir. Xromun üçvalent formaları xrom pikolinat, xrom nikotinat və xrom xloriddir. Qara bibər xromla xüsusilə zəngindir. Mal əti, yumurta sarısı, buğda , pendir, artişok və cəfəridə nisbətən yüksək xrom səviyyəsi xrom tələbatını ödəmək üçün daha uyğundur. Balıq, qabıqlı dəniz məhsulları, meyvə, süd və süd məhsulları yalnız kiçik miqdarda xrom ehtiva edir.
Doza həddinin aşılması halında iki müxtəlif xrom birləşmələri arasında fərq qoyulmalıdır. Qidada olan xrom (3+) birləşmələri daha az zəhərlidir və yalnız kiçik miqdarda qəbul edilir. Bunun əksinə olaraq, xrom (6+) birləşmələri bədənə tez daxil olur. Onlar təkcə allergiyaya deyil, həm də xərçəngə səbəb ola bilər. Bu xrom (6+) birləşmələri əsasən sənaye mənşəlidir.
Xrom və qan şəkəri
2-ci tip diabetli insanlarda xrom əlavəsinin qan şəkərinə təsiri araşdırılır. Aparılan bəzi tədqiqatların nəticəsinə görə, xromun 2-ci tip diabetli şəxslərdə qan şəkərini kontrol etməyə kömək etdiyi bildirilib. Bundan əlavə, 2-ci tip diabeti olmayan şəxslərdə xrom əlavəsinin qan qlükozasına heç bir təsiri olmadığı qənaətinə gəlinib.
Bədəndəki Xrom səviyyələrinə hansı amillər təsir edir?
Orqanizmə qəbul edilən xromun sorulma sürəti 0,4% ilə 2,5% arasında dəyişir, qalan hissəsi isə nəcislə xaric olur. Xromun udulmasını artırmaq üçün C və B vitamini, niasin ilə zəngin bir pəhriz mühüm təsir göstərir.
Xrom üçün tövsiyə olunan gündəlik norma: 0,03 - 0,1 milliqram